De eerste herinneringen aan modelspoor is van de Lego trein. Het was werkelijk magisch: schitterend van de eenvoud en toch heel veelzijdig. Lego had een stevig motorblok waarin 4 wielen gestoken konden worden en waarop op verschillende plekken 2 mini banaanstekers voor de voeding ingeplugd konden worden. Wat we dan meestal deden is achter een locomotief een speciale batterijwagon maken met daarin uiteraard de batterijen, die vervolgens met een klein snoertje met de locomotief verbonden werd. Vooraan het batterijvak was een grote witte hevel om de trein in gang te zetten en de richting te bepalen.
Uitbreidingen
Wissels
Op een eenvoudige ovaal raak je gauw uitgekeken. Dus kwamen er wissels. Dat maakte spelen weer een tijdje leuker.
Pendelbaan
Helemaal geweldig vond ik de pendelbaan uitbreiding. Er kwam een module bij die de stroom kon omdraaien aan de hand van een hevel. Deze hevel stak horizontaal onder de trein vandaan aan de zijkant. Door op bepaalde plekken een paaltje aan de rails te monteren wisselde de trein daar (weliswaar erg abrupt) van richting. Daar kon je een hele tijd naar kijken.
Latere herinnering
N modelspoor
Mijn vader kwam thuis met een hele doos N spoor materiaal. Wat een kleine treintjes en zo gedetailleerd. De schaal is 1:160. Ineens hadden we verschillende locomotieven en treinstellen, wagons, rails in allerlei soorten en maten en huisjes en stations! Wat een rijkdom. Eigenlijk waren wij toen nog veel te jong voor dit fragiele materiaal. Het duurde niet lang voordat de pantograaf van een trein verbogen was en er klei op andere onderdelen zat.
Railbus
Het leukste vond ik het wit-blauwe treinstel. Omdat je er geen wagons aan hoefde te hangen, maar vooral omdat de lichtjes magisch aan gingen: 3 witte aan de voorkant en 2 rode aan de achterkant. En als je de rijrichting veranderde, veranderden de lampen mee.
Modelspoorbanen zijn in mijn leven vanaf de eerste Lego treinen. Veel later bracht mijn vader een hele doos N spoor materiaal mee. Volgens mij heeft hij er zelf nooit wat mee gedaan, maar ik was geïntrigeerd. Vooral het wit-blauwe dubbele treinstel waarvan 3 witte lampjes en 2 rode lampjes gingen branden gelijk met de richting waarin de trein reed. Later bouwde ik verschillende banen waarin ik ervaring opdeed. Bijvoorbeeld dat als je een talud maakt van massief gips, dat de baan dan wel heel zwaar wordt.
De afgelopen jaren sluimert het modelspoor virus. Ik bezoek het spoorwegmuseum, verschillende treinenbeurzen, koop wat materiaal zoals spoor en een analoog VT98 treinstel, experimenteer wat met de Arduino en lees veel websites over modelspoorwegbouw.
Mijn idee is om ooit een pendelbaan te maken met de VT98 omdat ik het een erg leuk model vind. Het is eigenlijk een dieselbus op het spoor met een heel typisch eigen geluid en een heel specifieke leuke waarschuwingstoeter.